Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884r. w Stryju koło Lwowa. Jego zamiłowania humanistyczne ujawniły się już podczas nauki w gimnazjum. Swoje zainteresowania rozwijał również studiując literaturę polską i romanistykę na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie literaturę francuską na paryskiej Sorbonie.

W latach 1914-1918 Kornel Makuszyński został ewakuowany w głąb rosyjskiego cesarstwa. W Kijowie, gdzie mieszkało wielu Polaków został kierownikiem literackim Teatru Polskiego. W roli pisarza dla najmłodszych zadebiutował w 1916 r. wydając Bardzo dziwne bajki.

Po odrodzeniu się państwa polskiego, nasz patron zamieszkał w Warszawie. Prowadził dział krytyki teatralnej, pisał felietony do Kuriera Warszawskiego, wydawał książki. W 1924 r. otrzymał państwową nagrodę literacką za napisanie poematu Pieśń o Ojczyźnie.

Dla najmłodszych czytelników pisarz napisał cykl historyjek słowno-obrazkowych osnutych wokół polskich legend: O wawelskim smoku, Wanda leży w naszej ziemi, Za króla Piasta Polska wyrasta. Jednak największym i nieśmiertelnym „hitem” literackim okazała się historyjka, którą Makuszyński opublikował wraz z rysunkami Mariana Walentynowicza. Jej bohaterem jest gapowaty Koziołek Matołek, który w poszukiwaniu Pacanowa, wyrusza w daleką wędrówkę.

W swoich książkach Makuszyński realizuje hasło „od serca do serca”. Bohaterowie jego powieści wzruszają i udowadniają, że dobroć ludzka jest niezmierzona, a porywy szlachetnych serc mogą czynić cuda. W tzw. „okresie warszawskim” powstały takie utwory jak: „Bezgrzeszne lata”, „O dwóch takich, co ukradli księżyc”, „Przyjaciel wesołego diabła”, „Panna z mokrą głową”, „Wielka brama”, „Awantura o Basię”, „Szatan z siódmej klasy”, „Szaleństwa panny Ewy”, „Wyprawa pod psem”. Książki naszego patrona, adresowane do dzieci i  młodzieży, od wielu już lat cieszą się niezmienną popularnością.

Bardzo znaczący jest związek pisarza z Zakopanem, w którym od 1918r. przebywał bardzo często, nawet kilka razy do roku. Owocem tej fascynacji są liczne książki i felietony o sprawach zakopiańskich. Kornel Makuszyński patronował wielu komitetom organizacyjnym zawodów narciarskich, konnych, samochodowych. W 1931 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela tego miasta.

W 1944 r. pisarz przeniósł się na stałe do Zakopanego, gdzie wraz z żoną zamieszkał w willi „Opolanka”. Tu rozpoczął się ostatni rozdział życia pisarza. Nie pisał już powieści, był schorowany, popadł także w złą sytuację finansową. Odbywał jednak spotkania autorskie w sanatoriach i zakładach pracy. Cierpliwie odpisywał też na listy, które napływały z całego kraju.

Kornel Makuszyński zmarł 31 lipca 1953 r. Pochowano go na zakopiańskim cmentarzu z białą różą na sercu…..       

W pogrzebie pisarza uczestniczyły tłumy wiernych czytelników. Zgodnie z tym, co twierdził nasz patron Miłość mnoży miłość.